تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو
تب خونریزی دهنده کریمه- کنگو چیست؟
تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو یکی از بیماریهای ویروسی مشترک بین انسان و حیوان است که در کشور ما نیز دیده میشود. آلودگی با این ویروس در دامها بیماری بالینی ایجاد نمیکند با اینهمه ممکن است در انسان باعث مرگ شود. ایجاد خونریزی در بافتهای بدن یکی از نشانههای بیماری در انسان است که در مراحل آخر بیماری اتفاق میافتد. بیماری برای اولین بار در سال 1944 در منطقه کریمه در کنار دریای سیاه شناخته شد و به همین دلیل به نام تب خونریزی دهند کریمه نامیده شد. بیماری متعاقبا در سال 1966 در کنگو شناسائی گردید و از آن تاریخ نام این بیماری به تب خونریزی دهنده کریمه کنگو تغییر یافت.
چگونه این بیماری منتقل میشود؟
این بیماری به صورت معمول از طریق گزش کنههای آلوده و یا از طریق تماس انسان با بافتهای دامهای آلوده در زمان کشتار دام به انسان منتقل میشود.
تعدادی از حیوانات وحشی و اهلی مانند گاو، بز، گوسفند و خرگوش میزبانان تکثیر کننده این ویروس هستند و کنههایی که از این دامها خونخواری میکنند میتوانند آلوده شده و آلودگی را به نوزادان خود منتقل نمایند. بافتهای مختلف این دامها از جمله خون و گوشت آلوده هستند و میتوانند ویروس را در محیط منتشر کنند و یا در صورت تماس به انسان منتقل نمایند. بنابراین کشتار دامها در کشتارگاه و رعایت اصول بهداشتی در هنگام کشتار نقش بسیار مهمی در پیشگیری از بیماری دارد.
نشانه های تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو چیست؟
همانگونه که اشاره گردید، بیماری در دامها بدون علامت می باشد ولی دوره کمون بیماری در انسان بستگی به نحوه انتقال ویروس دارد. متعاقب گزش کنه ها معمولا دوره کمون 3-1 روز و حداکثر 9 روز و متعاقب تماس با خون و یا بافت های آلوده6-5 روز و حداکثر 13 روز می باشد. بیماری بطور ناگهانی و با علائمی مانند سردرد، تب بالا، درد ناحیه پشت، درد مفاصل، درد معده، استفراغ، قرمزی چشم ها و صورت و گلو و نقاط خونریزی در سقف دهان آغاز می شود. علائم زردی نیز ممکنست بروز کند و در موارد شدید در خلق و خوی، حواس و ادراک نیز تغییراتی ایجاد می شود. در موارد پیشرفته بیماری لکه های بزرگ کبود رنگ روی بدن، خونریزی شدید از بینی و خونریزی های غیرقابل کنترل در نقاط تزریق را می توان دید.
در صورت عدم اقدام سریع برای درمان میزان مرگ و میر در این بیماری میتواند بسیار بالا و به حدود 30% و حتی بالاتر از 50% برسد.
چه کسانی و چگونه در معرض این بیماری قرار دارند؟
همانگونه که گفته شد این بیماری از طریق کنهها و یا بافتهای آلوده حیوانات به انسان منتقل میشود. بنابراین دامداران، کارکنان کشتارگاهها، تکنسینهای دامپزشکی و دامپزشکان در معرض بیشترین خطر قرار دارند و باید احتیاط بیشتری بنمایند. با توجه به اینکه بیماری میتواند از انسان بیمار به پرستاران آنها نیز منتقل شود لذا پرستاران باید در هنگام پرستاری از بیماران، موارد بهداشتی را کاملا رعایت نمایند.